18 Şubat 2013 Pazartesi

İÇİMDEN ÖYLESİNE


Hayatta hep deneme yanılma yoluyla öğrendim. Yol gösterenim hiç olmadı. Ailem hep bana güvenirdi ya da öyle söyleyerek  “sen en doğrusunu bilirsin” diyerek sorumluluğu ya üstlerinden atarlardı. Ayaklarımın üstünde durmaya çalıştım hep, aslında çoğu zaman doğruyu bilmiyordum, birisinin bana ne yapmam gerektiğini söylemesine ihtiyacım vardı. Yalnızlık çok zor şey yanında ne çok kişi olursa olsun yeri geldiğinde sırtını dayayamadıktan sonra, gözlerine baktığında bir şeyim yok dediğinde bir şeyin olduğunu anlamadıktan sonra bazen anlamını yitiriyor sevdiklerin de olsa varlıkları.
Hayatım boyunca her ihtiyacı olana istemese de, fark etmese de yardım etmeye çalıştım hep, ben ne kadar yalnız kaldıysam o kadar fazla yadım ettim, kimse benim gibi hissetmesin diye yarandım mı yaranamadım mı bilmiyorum, ruhumu mutlu ettim sadece. Kimse benim gibi hissetmesin diye. Yıllardır ruhum can çekişiyor kabıma sığamıyor taşıyorum hep ama görenim yok ne yazık. 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder